 |
| Lampa-kaczka, 2002 (z serii Śmierć) |
Śmierć rozumiana jako własny koniec czy utrata kogoś bliskiego z pewnością nie jest zabawna. Samo zjawisko umierania, jako pewien abstrakt, zwłaszcza w momencie, w którym nas bezpośrednio nie dotyczy - już z większym społecznym przyzwoleniem może mieć w sobie pierwiastek humoru, ironii czy wręcz edukacyjnego przesłania.
Mieszkający w Nowym Jorku, wychowany w Londynie, chilijskiego pochodzenia Sebastian Errazuriz (1977) to artysta i projektant, który za pośrednictwem swoich prac stara się przypominać niczym średniowieczne memento mori czy Danse Macabre o tej często trudnej do zaakceptowania dychotomii życie-śmierć. Jego projekty często stanowią - idąc wzorem Duchampa - ready-mades, oderwane od swojego zwyczajowego znaczenia obiekty ustawione/przedstawione w innym kontekście, czy też na wzór filmowego montażu skojarzeń przez zestawienie kilku elementów tworzą u odbiorcy nowe, synergiczne znaczenie odrębne od części składowych.
 |
| Guliwer, 2009 (z serii prac o tematyce religijnej) |
 |
Kryptonit, 2009 (z serii prac o tematyce religijnej) |
 |
| Nie nadmuchiwać w samolocie - Chrystus ratunkowy, 2001 (z serii Americana) |
 |
| Podwójne wieże albo podwójny problem, 2008 (seria Americana) |
 |
| Plan B, 2009 (z serii prac o tematyce religijnej) |
Akcje w przestrzeni publicznej to inny przejaw działalności Errazuriza:
 |
| Śmierć jest jedynym pewnikiem w życiu, South Beach, Miami 2009 |
Pierwotnie hasło akcji, która miała miejsce na niebie i plażach Miami w 2009 roku miało brzmieć
WSZYSCY UMRZEMY, jednakże zostało ocenzurowane przez Federalną Administrację Lotnictwa (FAA), która nie zgodziła się na taką treść z obawy na reakcję wypoczywających sobie spokojnie plażowiczów.
 |
| Huśtawki życia / Kołysanie się życia (oryg. Life swings), Santiago w Chile, 2004 |
Powyższe huśtawki to instalacja, która powstała przed centrum rehabilitacyjnym dla niepełnosprawnych dzieci. Zarówno dzieci zdrowe jak i te z różnego rodzaju niepełnosprawnościami mogły wybrać, na której huśtawce wolą się pobujać. Jak zaznacza Sebastian Errazuriz - to wczesny przypominacz o równoległym istnieniu w życiu obydwu tych rzeczywistości.
 |
| Próba zrozumienia statystyk, Brooklyn, Nowy Jork, 2009 |
1100 białych krzyży zostało umieszczonych w okolicy Mostu Brooklińskiego przekształcając wypoczynkową polanę w tymczasowy cmentarz. 1100 to statystyczna liczba określająca ilość osób, które codziennie umierają w Nowym Jorku. Instalacja była próbą zobrazowania i zrozumienia/zaakceptowania życiowych statystyk nie do uniknięcia.
Dla przeciwwagi parę innych projektów Errazuriza mniej bezpośrednio związanych z tematyką umierania:
 |
| Tonący w długu, solniczka i pieprzniczka dla firmy Kikkerland |
 |
Organiczny kurczak, 2001 (z serii Americana)
|
 |
| Niedźwiedzie futro, 2005 (z serii Duchamp) i krzesło Teddy Bear Chair braci Campana. 2004. |
Jak podkreśla
Sebastian Errazuriz powyższa kurtka z pluszowych misi to jego ukłon w stronę Campana Brothers - brazylijskich designerskich braci, którzy zaprojektowali wiele mebli z wykorzystaniem pluszaków jako gotowych elementów konstrukcyjnych, jak chociażby krzesło
Teddy Bear Chair. To także jego komentarz w dyskusji o modzie na ekologiczne futra z jednej strony, a z drugiej dalsze wykorzystywanie w modzie żywych zwierząt.
 |
| Kaczy wiatrak (Duck fan), 2002 (z serii Śmierć) |
W wieku 28 lat
Sebastian Errazuriz był wraz z braćmi Campana jedynymi żyjącymi artystami z Ameryki Południowej, których prace można było kupić w brytyjskim domu aukcyjnym
Sotheby's. Do tej pory młody projektant brał udział w ponad 40 wystawach, a jego prace pojawiły się w trudnej do zliczenia ilości związanych ze sztuką/designem periodyków - w tym w magazynie I.D., który uznał Errazuriza za jednego z głównych wschodzących projektantów.
Źródłą zdjęć i więcej informacji na stronie:
http://meetsebastian.com/
